Co to jest mikrofon superkardioidalny?

Mikrofony superkardioidalne mają węższą kierunkowość niż typowe mikrofony kardioidalne, co oznacza, że ​​wychwytują tylko to, co znajduje się bezpośrednio przed nimi. To sprawia, że ​​świetnie nadają się do nagrywania wokali, ale są słabe do przechwytywania dźwięku z poruszającego się źródła.

Jeśli szukasz nowego mikrofonu, być może zauważyłeś, że określenie „superkardioidalna” jest używane do opisania niektórych mikrofonów. Co to oznacza i czym te mikrofony różnią się od innych rodzajów mikrofonów?

Wyjaśnienie wzorców biegunowych mikrofonu

Mikrofony superkardioidalne wzięły swoją nazwę od ich unikalnego „charakteru kierunkowego” (znanego również jako „wzór odbioru”). Charakterystyka kierunkowości mikrofonu określa, ile dźwięku będzie odbierać z dowolnego kierunku. Istnieje wiele odmian tych wzorców biegunowych, ale najbardziej powszechne to wielokierunkowe, ósemkowe, kardioidalne, superkardioidalne i hiperkardioidalne.

Jak sama nazwa wskazuje, mikrofon dookólny teoretycznie odbiera dźwięk ze wszystkich kierunków. Korpus mikrofonu może zakłócać dźwięki dochodzące z tyłu mikrofonu, ale te mikrofony zasadniczo wychwytują dźwięk jednakowo ze wszystkich kierunków. Mikrofon w kształcie ósemki odbiera dźwięk z przodu iz tyłu, ale nie z żadnej strony.

Mikrofony kardioidalne wychwytują dźwięk przed mikrofonem i aktywnie odrzucają dźwięk z boków. Wyobraź sobie, że mówisz do mikrofonu, a następnie odsuwasz się na bok. W przypadku mikrofonu kardioidalnego głośność głosu spadałaby dość szybko, gdy poruszasz się na boki.

Ze względu na swoją konstrukcję mikrofony kardioidalne są najbardziej czułymi mikrofonami. To czyni je popularnymi w przypadku wokali i innych stosunkowo cichych źródeł. Jednak przetworniki superkardioidalne i hiperkadioidalne idą jeszcze dalej.

Mikrofony kardioidalne lub superkardioidalne

Mikrofony superkardioidalne mają węższą charakterystykę kierunkową niż standardowe mikrofony kardioidalne, co oznacza, że ​​wychwytują jeszcze mniej dźwięków z boków. Ta konstrukcja jest jeszcze bardziej skoncentrowana na tym, co znajduje się bezpośrednio przed mikrofonem niż konstrukcja kardioidalna.

Kąt, pod którym mikrofon zbiera najwięcej dźwięku, nazywany jest „kątem akceptacji”. Kąt akceptacji mikrofonu kardioidalnego wynosi zwykle około 180 stopni, podczas gdy mikrofony superkardioidalne mają węższy kąt około 150 stopni. Inna odmiana kardioidalna, mikrofony hiperkardioidalne, mają jeszcze węższy kąt akceptacji.

Wracając do poprzedniego przykładu, gdybyś mówił do mikrofonu superkardioidalnego i skręcił w jedną stronę, twój głos zanikałby jeszcze szybciej. To powiedziawszy, ta zwiększona kierunkowość nie jest jedyną różnicą między mikrofonami kardioidalnymi i superkardioidalnymi.

Mikrofony superkardioidalne różnią się tonami od mikrofonów kardioidalnych. Nie zawsze tak jest, ale mikrofony superkardioidalne często mają nieco jaśniejszy ton niż standardowy mikrofon kardioidalny, z większą ilością tonów wysokich.

Jeśli kiedykolwiek mówiłeś do mikrofonu, być może zauważyłeś, że Twój głos brzmi ciężej, im bliżej mikrofonu się znajdujesz. Ten wzrost basów w miarę zbliżania się jest znany jako efekt zbliżeniowy i jest problemem w mikrofonach kardioidalnych, a także w ich wariantach superkardioidalnych i hiperkardioidalnych.

Ze względu na zwiększoną kierunkowość efekt zbliżeniowy jest jeszcze bardziej zauważalny w mikrofonach superkardioidalnych. To niekoniecznie jest problem, ale warto o tym wspomnieć.

Mikrofony superkardioidalne można znaleźć zarówno w standardowej odmianie XLR, jak i czasami jako mikrofony USB.

Kiedy używać mikrofonu superkardioidalnego?

Istnieje wiele przypadków, w których możesz chcieć użyć mikrofonu superkardioidalnego zamiast mikrofonu kardioidalnego. W szczególności mikrofony superkardioidalne mają sens wszędzie tam, gdzie liczy się kierunkowość.

Jeśli jesteś wokalistą lub zapewniasz dźwięk dla zespołu grającego na żywo, mikrofony o superkardioidalnej charakterystyce doskonale nadają się do zapewnienia, że ​​wychwytywany jest tylko głos wokalisty. Dzięki temu inne instrumenty na scenie pozostają poza zasięgiem mikrofonu wokalnego. To powiedziawszy, ta kierunkowość jest również przydatna, jeśli transmitujesz na Twitchu i nie chcesz odbierać rozmów współlokatorów.

Z tego samego powodu wiele mikrofonów używanych w produkcji wideo jest superkardioidalnych. Tego typu mikrofony doskonale wychwytują głos pojedynczej osoby, jednocześnie minimalizując hałas w tle.

Kiedy należy unikać mikrofonów superkardioidalnych?

Jednym z głównych powodów unikania mikrofonów o superkardioidalnej charakterystyce jest wspomniany powyżej efekt zbliżeniowy. Nie tylko może to sprawić, że Twój głos będzie zbyt ciężki na basie, ale także wrażliwość na głoski wybuchowe (pomyśl, że trzaskanie brzmi jak słowa kończące się na literę „p”) może stanowić problem z mikrofonami superkardioidalnymi.

Po drugie, kierunkowość oznacza, że ​​nie chcesz używać mikrofonu superkardioidalnego w sytuacji, gdy mikrofon jest nieruchomy, ale obiekt nie jest. Mikrofon o superkardioidalnej charakterystyce wychwytuje tylko to, co znajduje się bezpośrednio przed nim, a każda zmiana w tym zakresie będzie słyszalna.

Wreszcie, mikrofony superkardioidalne doskonale sprawdzają się w wielu zastosowaniach, ale uchwycenie atmosfery pomieszczenia nie jest jednym z nich. W każdej sytuacji, w której próbujesz uchwycić naturalny pogłos pomieszczenia, znacznie lepiej sprawdzi się mikrofon dookólny, taki jak Electro-Voice 635A, a nawet para dopasowanych mikrofonów kardioidalnych, takich jak Lewitt LCT 040.